Vandaag zijn we op gesprek geweest bij de kinderarts. De kinderarts zei dat hij toch het vermoeden heeft (dus niet zeker weet) dat Danny een aangeboren spierziekte heeft. De uitkomst van het gesprek heeft ons toch weer laten schrikken. Hoewel we eigenlijk al een vermoeden hadden komt het toch weer keihard op ons dak en moeten we alles weer een plekje geven. Er spoken weer de ergste gedachten door ons hoofd, terwijl we ons moeten realiseren dat er nog vele andere, minder erge tot zelfs goede mogelijkheden zijn.

De kinderarts heeft aangegeven dat Danny naar het Sofia kinderziekenhuis in Rotterdam moet om daar door een professor onderzocht te worden. Hoelang dat onderzoek duurt weten we niet. In principe gaat Danny voor een dag, maar als de resultaten daar naar zijn, kan het langer worden.

Voor ons het is nu het belangrijkst geworden om Danny zo snel mogelijk thuis te krijgen.

Als hij thuis is komt er een super groot kraamfeest !!

We richten ons op de positieve dingen. Ook tijdens het badje was Danny weer lekker actief, bewoog allebei zijn armen en keek hij helder uit zijn ogen. We geloven dat hij nu echt van zijn badje kon genieten. Na zijn badje was hij lekker voldaan aan zijn flesje begonnen. Hij was wel moe, maar heeft toch 45 cc gedronken. We zijn heel blij dat hij nog steeds geen sonde nodig heeft.

We hebben nu nog even geen zin om er over te praten. We moeten even alles een plekje geven.